Bij Twijfel Gaan!!#85

Het Begint Te Piepen En Te Kraken

Het is zondagochtend acht uur. Over een uurtje gaan we kind 2 verhuizen. Kind 1 hebben we drie weken geleden verhuisd. Zo, die zitten goed. Kind 3 ook, want de afgelopen twee jaar hebben zowel kind 1 als kind 2 bij kind 3 en haar man gewoond. We kunnen ons voorstellen dat ze blij zijn dat ze een beetje rust hebben. Al met al alle kuikens dus op hun plek. Nu de ouders nog! Hoewel we in een super leuk hokje ergens in de middle of nowhere zitten, begint één en ander wel een beetje te piepen en te kraken. De impact van een idioot jaar begint te dagen, en de dagelijkse gang als werknemer naar onze salaris-tredmolen wordt eerlijk gezegd ook steeds een uitdagendere. We snakken ernaar om aan de wandel te gaan...

Keurslijf Wringt

Enkel door dat stomme geld staan we pizza's te toppen. Het is dat we dat nodig hebben om onze tocht voor te bereiden, want anders waren we al drie keer op en neer gelopen. Elke ochtend wanneer om half zes de fabriekstoeter gaat, worden we steeds een beetje Marxistischer. Het is toch eigenlijk bizar dat je in dit leven niets kunt doen zonder geld?! Wij zijn dan nog zo dat we een plan maken, voorbereiden én gaan uitvoeren (achtentwintig februari komt steeds dichterbij!!), maar wanneer we om ons heen kijken, dan zien we steeds vaker de angst bij mensen om hun status quo kwijt te raken. Lees; geld kwijt te raken. Geld is naast religie en overheid de foutste uitvinding die de mens ooit had kunnen bedenken. Wij zijn altijd ondernemer geweest voor zover we kunnen herinneren. Dat was zeker niet altijd makkelijk, maar op de één of andere manier voelt het niet-ondernemer zijn toch zwaarder. Daar waar de ondernemers-verantwoording soms ongekende uitdagingen met zich bracht is het werknemers-perspectief verstikkend. In ieder geval voor ons. Jac hyperventileert er lustig op los, Jordi heeft ongeveer elke spierblessure gehad die je je kunt bedenken. Het keurslijf begint te wringen. We snakken naar onze rugzakken!

Twijfel Grootste Drijfveer

Deze tijd van het jaar is er altijd eentje van terugkijken. Nu is het met dat Covid-circus voor iedereen een belachelijk jaar geweest, maar voor ons komt er natuurlijk nog bij dat we en passant alles hebben kunnen inpakken, afsluiten en weggooien. Een tamelijk harde reset dus. Ondertussen bezig met wat kleinschalige probeerseltjes, maar wat de toekomst gaat brengen... Geen idee... Als we het er zo samen over hebben is er één ding zeker; we hebben geen idee wat we willen. We weten wat we wel en niet kunnen, maar wat we willen... We zijn niet zulke twijfelaars, maar nu is twijfel absoluut aanwezig. En de grap is dat we dat eigenlijk ook wel weer leuk vinden. Nóg een reden om op pad te gaan en rustig af te wachten wat de toekomst gaat brengen. Het wordt een avontuur van epische proporties, want we weten ongeveer waar we -letterlijk- naar toe gaan, maar welke richting we uiteindelijk opwaaien is één groot vraagteken. Voor velen is dat perspectief nogal verontrustend. Wij worden er juist rustig van. En het levert natuurlijk straks tonnen aan blog- en vlogmateriaal op!

Onze Nieuwe Plek

Zo, wij gaan weer verder klussen aan de bus. Die wordt natuurlijk ons huis voor komende tijd. Halve plafond zit er in. Komende weken helemaal aftimmeren zodat we alles mee kunnen nemen en over 4 weken gaat de daktent er op. Zolang er dromen blijven komen, blijven wij wel gaan. Dan valt zelfs een baan van maandag tot en met vrijdag reuze mee! Nog even, en we zijn een sabbaticouple!

Jac&Jordi