En Wel Hierom #109
English Version Below
Het Uitgangspunt
Het uitgangspunt was een beetje tweeledig; we wilden resetten, en we wilden laten zien dat je nooit op moet geven. Met die reset van ons komt het wel goed, maar we vragen ons ondertussen wel af of doelstelling 2 eigenlijk behaald is?! We hoopten, door ons verhaal te delen en iedereen mee te nemen op onze pelgrimstocht, dat anderen die ook te dealen hebben met wat tegenslag hier inspiratie uit zouden halen. En de kracht zouden -her-vinden om de draad weer, of anders, op te pakken. We delen lief en leed. We proberen zo eerlijk mogelijk te zijn over wat ons drijft en we doen niet moeilijk over onze situatie. We zijn immers gestrand, en hoewel we dat eigenlijk ook wel weer heel interessant vinden is dat natuurlijk nooit de bedoeling geweest. Ergo; wij hebben één en ander te verwerken gehad. Of anders gezegd; we zijn één en ander aan het verwerken. Dat is overigens een heel bewuste keuze geweest. Verwerken en delen. Gedeelde smart is halve smart, en zo hebben we het ook bedoeld. Maar is er ook daadwerkelijk iemand die iets heeft gehad aan wat wij tot dusver hebben meegemaakt en hebben gedeeld? En dan bedoelen we niet dat we nu allemaal duimpjes omhoog willen hebben. Nee, we zijn er echt benieuwd naar of er iemand is die iets heeft gehad aan onze openheid en gedeelde ervaringen. Bent u, of kent u iemand, die op enigerlei wijze baat heeft gehad bij onze massa-therapeutische wandeltocht tot op heden? Laat het ons dan weten. Zo niet, dan hebben we nog 325 kilometer om dat voor elkaar te krijgen. En zou het zo zijn dat we geen één ziel hebben kunnen redden, dan kunnen we jullie gerust stellen; wij zijn nu al hersteld, en nog lang niet uitverteld. Dus als er nog iemand is die we kunnen motiveren; we hebben nog verhalen genoeg!
Maar Waarom Dan?
Nou, dat is eigenlijk heel makkelijk, en wel hierom; wij laten ons graag inspireren. Niet beleren maar inspireren. Inspiratie heb je nooit genoeg. Dat is de brandstof van onze motor. Wanneer je niet geïnspireerd kunt raken, dan kun je nooit ergens over dromen. Dromen doe je alleen wanneer je inspiratie opdoet. Maar daar moet je wel voor openstaan. Die “spiratie” moet er namelijk wel “in”! En helaas zien we wel heel veel mensen die niet of weinig geïnspireerd lijken. En waarschijnlijk dromen die mensen niet echt -meer- ergens over. En da’s jammer. Want was er niet ooit iemand die zei “I have a dream!” En is die iemand niet ook weer heel inspirerend geweest -en nog!- voor velen?! Met andere woorden; onze tocht is nu al geslaagd wat ons betreft. Zelfs dik 300 kilometer voor het einde. Maar hoe gaaf zouden we het vinden wanneer we ook maar één iemand zouden kunnen inspireren om, net als wij, te dromen. En te helpen hopen om iemand te inspireren die dan weer kan dromen. En zo dromen we verder. En komen we vanzelf aan in Santiago de Compostela. Puur op inspiratie. Maar daar staan we dan ook voor open.
Jac&Jordi
Ons motto / Our motto
English Version
And Here's Why #109
The Starting Point
The premise was a bit twofold; we wanted to reset, and we wanted to show that you should never give up. Our reset will be just fine, but in the meantime we are wondering whether objective 2 has actually been achieved ?! We hoped, by sharing our story and taking everyone with us on our pilgrimage, that others who also have to deal with some setbacks would take inspiration from this. And would find the strength again to pick up the thread. We share our joys and sorrows. We try to be as honest as possible about what drives us and we don't make a fuss about our situation. After all, we are stranded, and although we actually find that very interesting, that was of course never the intention. Ergo; we've had some things to deal with. Or in other words; we are processing some things. That was a very conscious choice, by the way. Process and share. Shared sorrow is half sorrow, and that's how we meant it to be. But is there actually anyone who has benefited from what we have experienced and shared so far? And we don't mean we all want your thumbs up right now. No, we're really curious to see if anyone has benefited from our openness and shared experiences. Are you someone, or do you know someone, who has benefited in any way from our mass therapeutic walking tour to date? Let us know. If not, we still have 325 kilometers to make it happen. And should it be so that we have not been able to save a single soul, then we can reassure you; we are already saved, and far from being finished. So if there's anyone else we can motivate; we still have plenty of stories!
But why?
Well, that's actually very easy, and here's why; we like to be inspired. Not being tought, but being inspired. You can never have enough inspiration. That is the fuel of our engine. If you can't be inspired, you can never dream about anything. You only dream when you get inspiration. But you have to be open to that. That “spiration” has to be “in”! And unfortunately we see a lot of people who seem not or little inspired. And probably those people don't really dream about anything -anymore-. And that's a pity. Because wasn't there ever someone who said "I have a dream!" And hasn't that person also been very inspiring -and still!- for many?! In other words; our journey has already been successful as far as we are concerned. Even more than 300 kilometers before the end. But how cool would it be if we could inspire just one person to dream just like us. And to help to inspire someone who to dream again. And that's why we dream on. And that's how we will arrive in Santiago de Compostela. Purely on inspiration. But that's because we are open to that.
Jac&Jordi