Geluk Bij Een Ongeluk #70

Handicap

Altijd al een hekel aan golf gehad. Helemaal aan de tweede golf. We hebben eigenlijk geen idee hoe het werkt, maar een sport die met handicaps smijt moet je volgens ons zo snel mogelijk uit de weg gaan. Dat geldt ook voor die tweede golf. Wat een drama voor ondernemers in het algemeen en horecaondernemers in het bijzonder. Over handicaps gesproken! Toen wij middenin de lockdown alles tot een abrupte stilstand zagen komen, was dat op z'n zachtst gezegd niet echt leuk en leek het op sommige momenten absoluut oneerlijk. Maar nu denken we daar iets genuanceerder over. Het begint er op te lijken dat we zijn gered door de bel. Stel je voor zeg dat je eerst die lockdown voor je kiezen krijgt, en daarna een pakket aan maatregelen dat je het ondernemen bijkans onmogelijk maakt, vervolgens een redelijke zomer hebt waardoor je denkt dat het misschien allemaal wel mee gaat vallen, en dan dít weer! Wij denken dat we tijdens die eerste golf met terugwerkende kracht een hole in one hebben geslagen. Wanneer je ons verhaal leest van de afgelopen maanden, dan kun je je -helemaal terecht- gaan afvragen hoeveel handicaps iemand kan verdragen. Maar met de kennis van nu ziet het er naar uit dat we eindelijk een birdie te pakken hebben. Als we het komende jaar nu deze lijn vast kunnen houden, dan gaan we op zoek naar een caddy!

Zonder Gekheid

Echt zonder gekheid; de keuze van in deze tijd uit het horecaondernemerschap stappen en je dagen voorlopig in relatieve rust doorbrengen als eenvoudige pizzatopper versus de stress van het niet weten uit welke hoek de volgende klap komt is een simpele. Maar dat is ook met de kennis van nu, en daardoor misschien wat makkelijk gezegd. Maar het is wel waar. Na 27 jaar actief ondernemerschap zitten we nu in een "tussenjaar". En dat voordat we een sabbatical gaan nemen. Hoeveel kan een mens niet hoeven te verdagen?! Wij dachten altijd dat we op adrenaline leefden -wat we ook deden- en dat dat "the only way" was. Nou, we kunnen je verzekeren dat we nog steeds moeite hebben om onze vrije tijd in te vullen. Wegens plenty of it. Als we één ding zeker weten, dan is het dat wij nooit meer puur op zakelijke basis ergens 24/7 mee bezig gaan. Maar ook dat wij geen werknemers zijn, en dat we op zeker weer voor ons zelf aan de slag gaan. En dat we wat er ook gebeurt eerst gaan resetten en naar Santiago de Compostela gaan met een rugzak en geen haast. Mhhh, dat waren alweer vijf dingen. Easy boy!!

Franse Film

De laatste tijd worden we wat filosofischer dan we voorheen pleegden te zijn. Je bent een rumoerige periode aan het afsluiten, en daar hoort wat -zelf- reflectie bij. Maar je wordt ook wat relaxter doordat je niet meer continue onder wedstrijd spanning staat. Dat, in combinatie met veel meer tijd dan je ooit gewend was te hebben, verschaft je een tamelijk comfortabele positie. Je kunt -letterlijk en figuurlijk- eens achterover leunen en om je heen kijken. Je ziet opeens allerlei dingen die je én nooit waren opgevallen, én die je in een aantal gevallen aan jezelf doen denken in de tijd dat je nog vrolijk 80 uur per week rondrende op zoek naar eeuwige roem en de bijbehorende pot met goud. Nou, eeuwige roem zal allemaal wel, en die pot goud mogen ze houden wat ons betreft. Niet dat we opeens volledig boeddhistisch zijn geworden, maar we zouden liegen wanneer we zouden beweren dat we momenteel niet stiekem genieten van het niet hebben van business-gerelateerde clusterhoofdpijn in combinatie met het zien van zwarte vlekken die worden veroorzaakt door financiële tromboseaanvallen. Tevens zijn we al een tijdje als neutrale toeschouwer geïnteresseerd in de handel en wandel van succesvolle ondernemers. En dat heeft veel weg van het kijken naar een Franse film in een art-house bioscoop; leuke beelden maar we snappen er geen ruk van. En dat terwijl we van te voren van iedereen hebben gehoord wat een meesterwerk het is. Het zal wel. Wij gaan bij nader inzien toch liever naar een feelgood movie.

Jac&Jordi