Loopgraven, Maar Geen Oorlog #107
English Version Below
Astrid Vraagt Door
"Maar Jongens, wat doet het eigenlijk met jullie, zo'n mega-wandeltocht?" Onze trouwe groupies, Astrid en Conrad, belden ons weer eens om te horen hoe het met ons gaat. Altijd gezellig, maar Con&As gaan niet alleen voor de prietpraat en vragen door. "Zo'n onderneming moet wat losmaken bij jullie, maar wat dan precies??" As vraagt door, en wij hebben eigenlijk niet direct een antwoord. Vooralsnog genieten we van elke stap die we zetten, en zijn we -in ieder geval niet hardop- erg bezig met de diepere lagen van het pelgrim-schap. En zoals al vaker het geval met Con&As, zetten ze ons aan het denken. Eerst Jac, en dan schoorvoetend Jordi, maar we zijn aan het denken geslagen. Nou lekker As, moeten we ons niet alleen druk maken om 1600 kilometer berg op en af, maar moeten we ook nog gaan nadenken!
Jac Op De Bank
Voor Jac is dit avontuur met recht een avontuur. Ze vindt het fantastisch om dit met z'n tweeën te doen. "We zijn 100% op elkaar aangewezen, want we zijn de enigen die hier lopen momenteel! Dus niemand om even gezellig meet te kletsen. En het is soms echt afzien, dus dat maakt het extra speciaal. We zijn al soulmates, zakenpartners en lovers (hoewel het romantische aspect van een pelgrimstocht door de fysieke aanslag en de niet heel erg romantische jeugdherbergen waar je in slaapt even niet voor Olympische records zorgt!), en nu dus ook pelgrimsmaatjes. En dat is heel bijzonder." Jac voelt zich heel erg "eigen", en voelt dat ze hier nog lang niet klaar mee is. Natuurlijk mist ze de kids, vrienden en familie in Nederland, maar alles gaat daar goed, dus no worries. Dit alles komt voort uit Jac's drang om naar haar hart te luisteren en deze tocht te ondernemen, en ze weet dat ze dat meer en vaker moet doen. Ondertussen is de wens geboren om langer hier te blijven om te zien wat dat brengt. Jac heeft die wens het Omniversum in gegooid, en als Jac dat doet, dan heeft dat meestal effect! Komt tijd, komt raad!
Jordi Op De Andere Bank
Jordi is niet zo van het graven. En op een bank ligt hij al nooit, dus in eerste instantie ga je bij hem geen diepe reflecties uit lokken. Maar Jac bleef maar doorvragen, want getriggerd door Astrid, dus ook hij ging eens wat gedachten na. "Voor mij is het belangrijkste dat ik weer een kindse vrijheid voel. Ik zie van nature al niet snel beren op m'n pad, maar het zorgeloos van A naar B lopen en verder even helemaal geen afleiding hebben geeft mij een enorme boost. Ik kijk nu terug, en heb nergens spijt van, maar weet wel heel zeker dat ik niet weer wil wat ik al gedaan heb. Iets nieuws dus! Ik zoek prikkelingen, en weet zeker dat ik die hier ga vinden!" Jac heeft onze wens losgelaten, en Jordi vindt het top. Dat komt dus allemaal doordat samen iets aangaan iets losmaakt. En gelukkig bij beiden hetzelfde!
Zo Goed?!
Zo goed As?! Ha, ha! Eerst hersenspoelen jullie ons met Ramses Shaffy-songs uit 1971, en nu zet je ons ook nog aan het denken! Wij vinden het leuk, want we lopen nu soms hele stukken in onszelf gekeerd te denken. En dat is best lekker wanneer je 400 meter omhoog moet over een glibberig hobbelpad. Kijken of het ons ergens brengt, nadat we in Santiago zijn aangekomen. Het is immers een pelgrimstocht, dus wat spirituele impact mag het best hebben. We zijn over de helft, dus we zijn benieuwd wat de tweede helft ons brengt aan inzichten. Een dag als vandaag geeft ons in ieder geval tijd genoeg om na te denken wanneer we weggedoken in onze poncho's langs een regenachtige kust voortsjokken. Het is niet elke dag lachen, gieren, brullen...
Jac&Jordi
Lopen jullie mee? ? / Walk with us
English Version
Digging Deep #107
Astrid continues to ask "But guys, what does it actually do to you, such a long walking tour?" Our loyal groupies, Astrid and Conrad, called us again to find out how we are doing. Always fun, but Con & As do not just go for chitchat and keep on asking. "An endavour like this should stir something up in you, but what exactly?" Astrid continues to ask, and we don't actually have an immediate answer. For the time being, we enjoy every step we take, and we are - at least not out loud - very busy with the deeper layers of the pilgrimage. And as is often the case with Conrad & Astrid, they make us think. First Jac, and then Jordi reluctantly, but we started thinking. Thanks Astrid, we should not only worry about 1600 kilometers up and down the mountains, but we also have to think now!
Jac On The Couch For Jac, this adventure is truly an adventure. She loves doing this together. "We are 100% dependent on each other, because we are the only ones who are walking here at the moment! So no one to have a nice chat with for some sitraction. And sometimes it is really hard, so that makes it extra special. We are already soul mates, business partners and lovers (although the romantic aspect of a pilgrimage due to the physical pain and the not very romantic youth hostels you sleep in does not set Olympic records for a while!), and now we're also pilgrims. And that is very special. " Jac feels very "close to herself", and feels that she is far from done with this. Of course she misses the kids, friends and family in the Netherlands, but everything is going well there, so no worries. All of this stems from Jac's urge to listen to her heart and undertake this journey, and she knows she needs to do it more and more often. In the meantime, the desire has been born to stay here longer to see what that brings. Jac has thrown that wish into the Omniverse, and when Jac does, it usually has an effect! Time will tell!
Jordi On The Other Couch Jordi is not into digging. And he never been liked lying on a sofa, so at first you will not elicit deep reflections from him. But Jac kept asking questions, because triggered by Astrid, so he too went over some thoughts. "For me, the most important thing is that I feel a childish freedom again. I don't see a lot of problems anywhere mormally, but walking carefree from A to B and having no distractions at all gives me an enormous boost. Now, looking back, and I don't regret anything, but I am very sure that I don't want to do again what I have already done before. So something new! I am looking for stimuli, and I am sure that I will find them here! " Jac has put our wish out there, and Jordi thinks it's great. So that's all because engaging in something together triggers something. And fortunately the same for both!
You're Hppy Now?! You're happy now, Astrid?! Ha, ha! First you brainwash us with old songs from 1971, and now you make us think too! Just kidding, we like it! It's nice when you have to climb 400 meters on a slippery bumpy path, and you can wonder off a bit. See if it takes us somewhere after we arrive in Santiago. After all, it is a pilgrimage, so it is ok to have some spiritual impact. We are more than halfway, so we are curious what the second half will bring us in terms of insights. Anyway, a day like today gives us plenty of time to think as we walk along a rainy coast in our ponchos. It's not every day fun and laughter...
Jac&Jordi