Negen Maanden Op Pad. En Nu? #120

We hebben het al vaker gezegd; "We zijn geen trainers en we zijn geen coaches". We zijn gewoon twee mensen die van vallen en opstaan een Olympische discipline hebben gemaakt. We willen er daarom voor waken dat we te belerend worden. Al die tips! Straks gaan jullie nog denken dat we de wijsheid in pacht hebben. Nou, dan hebben we nieuws voor jullie; "Dat is zeker niet het geval!" Maar... we zijn wel overtuigd van het belang van een paar dingen die we onderweg -en daarmee bedoelen we zowel fysiek onderweg als mentaal- hebben uitgevogeld. Loslaten is er zo eentje.

We wonen nu alweer vijf maanden in Cunit. En hoewel wij het helemaal te gek vinden, hebben we al een paar gasten gehad die het nogal bijzonder vinden hoe wij nu leven. We wonen op een schitterende plek, het is bijna altijd mooi weer, tien minuten naar links rijden en je zit in de bergen en tien minuten naar rechts en je rijdt het strand op. Voor de doorsnee DoenDenker een nagenoeg perfect scenario, maar voor een aan de luxe en zekerheid gehechte tweeverdiener met een Duitse middenklasser, hoekwoning en 1,7 kinderen nagenoeg ondenkbaar. Ga maar eens na; We wonen in een piepklein appartementje met alleen het hoognodige. Dat stond er al in en is niet op luxe of comfort geselecteerd. Wij hebben onze kleding meegenomen, wat kookspullen en een paar decoraties voor aan de muur. Klaar! We koken buiten, eten buiten, werken buiten, mediteren buiten, doen yoga buiten en dromen buiten. Een oude gevonden potkachel die nu op ons terras staat zorgt ervoor dat we dat vooralsnog nog steeds kunnen doen. Ook hier wordt het natuurlijk winter (al lijkt dat verdacht veel op een mooi Hollands voorjaar). Haardhout hakken we met een kloofbijl in het bos waar bergen hout liggen van vorig jaar gekapte bomen. Groente haalden we tot voor kort uit de moestuin. Dat gaat nu niet meer, want we wisten niet dat we de wintergroenten al anderhalve maand geleden hadden moeten zaaien (weer wat geleerd) en wijn tappen we bij de plaatselijke wijnboer in anderhalve liter PET-flessen. TV hebben we niet, want dat gaat nergens over. Wanneer je ons voor het eerst volgt en je leest dit, dan denk je misschien dat we een stel tieners zijn. We zijn halverwege vijftig en onze vrienden die ons bezoeken ook. En het hierboven beschrevene past niet in ieders plaatje! Alleen hebben wij dat 'plaatje' al lang geleden losgelaten. Onze bezoekers hebben dat duidelijk nog niet helemaal onder de knie. Geeft niet, komt tijd, komt raad.

Loslaten is ook van toepassing op onze huidige situatie daar waar het aankomt op inkomsten genereren. Ons boek loopt boven verwachting goed, maar inkomsten van betekenis op dit vlak moeten uit de boekingen voor lezingen komen. Na enorm veel werk te hebben verzet op het gebied van marketing en pr is Jordi door twee sprekersbureaus aan hun 'line-up' toegevoegd. Er stonden optredens gepland maar... de nieuwe lockdown maatregelen gooiden roet in het eten, de boekingen werden geannuleerd en de verwachte inkomsten verdwenen als sneeuw voor de zon tot nader order. Dat gold ook voor het caterwerk dat we in de planning hadden staan in december hier in Spanje. Bedrijven annuleren hun reserveringen en uit die hoek valt ook alles weg. Net als de verbouwing van een restaurant waar Jordi voor was ingehuurd als projectmanager. Dat had ons echt de winter doorgeholpen, maar wegens een sterfgeval verzetten de eigenaren het hele project naar januari 2023. Advertenties verkopen voor een glossy toeristen-magazine waarmee we een paar weken geleden waren begonnen klonk leuk, maar wanneer alle restaurants en winkels hier gesloten zijn omdat het seizoen is afgelopen dan wordt ook dat lastig. Kortom, ook op dit vlak dus loslaten en... DoenDenken! Hoe gaan we dit nou weer oplossen?

We hebben plan B al klaar. Mocht er niet op korte termijn iets op ons pad komen, dan gaat één van ons een paar weken terug naar Nederland om een paar weken in de pizzafabriek te werken. De ander blijft hier op het huis passen. Afspraak is afspraak. Toch schijnt er licht aan het einde van de tunnel (altijd!). Begin februari staat de eerste van wat hopelijk meerdere online lezingen gaan worden op stapel voor de Volks Universiteit Amsterdam. Hoe leuk is dat?! Wij stressen niet (tenminste, meestal niet!). Er komt altijd weer iets nieuws langs.

We zijn nu negen maanden op pad, en het zijn zonder twijfel de negen meest bijzondere maanden van ons leven. Nooit makkelijk, maar daardoor elke seconde voelbaar. We denken dat wij nooit meer terug kunnen naar die hoekwoning met Duitse middenklasser. We denken echt dat we dat nooit meer doen. Jac zit heerlijk bij die potkachel met haar wijntje van twee euro vijftig per liter en Jordi voelt zich helemaal te macho met z'n bijl in het bos. Dan maar geen spullen!

Jac&Jordi