Week 1 Van Onze Camino. Dit Smaakt Naar Meer! #101
English Version Below
Keek Op De Week
Wauw! We zijn op weg. En hoe?! Na bijna een jaar van denken, dromen, plannen, trainen en een heleboel geregel was het dinsdag 30 maart dan zover. We gingen het DOEN! Vanuit Narbonne zijn we begonnen aan onze Camino. En dat was wel even vreemd kunnen we je vertellen. Maar dat gevoel sloeg al snel om. Nu lijkt het of we in een soort flow zitten, waar je helemaal niet meer uit wil; lopen, eten, biertje drinken, slapen. Hoe simpel kan het zijn?! Het goede nieuws is dat we geen blaartje of pijntje hebben (vingers gekruist!). En behalve de bizar mooie omgeving waar we door heen lopen, hebben we al een waslijst aan leuke, grappige, mooie en interessante mensen ontmoet. En we zijn pas een week op weg. We zitten er helemaal in. Niet alles gaat vanzelf natuurlijk. Morgen gaat in Frankrijk een extreme lockdown van start (alsof dat ooit iets heeft geholpen), waardoor niemand verder dan 10 kilometer van z'n huis mag zonder goede reden. Nou, wij vinden dat we absoluut een goede reden hebben, want zonder al die absurde lockdowns waren we hier helemaal niet geweest (geluk bij een ongeluk!), En we hebben helemaal geen huis, dus dat probleem is ook opgelost. Lastiger is wel dat we ook nauwelijks meer een slaapplek kunnen vinden, maar goed, we hebben een tent. Dus eigenlijk hebben we dan toch een huis. En die hangt op onze rug, dus we zijn eigenlijk altijd thuis! We zijn nu al benieuwd naar de discussie met de gendarme die ons gaat aanhouden!
Dag 1 Van Narbonne Naar Saint Andre de Roquelongue
De eerste dag hebben we 20 kilometer gelopen naar Saint Andre de Roquelongue. Daar sliepen we bij Elisabeth, een dametje van achter in de 70 die net haar man was verloren. Ze was nogal triest, maar we hebben er een gezellige avond van gemaakt. Uiteindelijk zat ze helemaal lekker met haar wijntje op haar praatstoel. Bijzondere start.
Dag 2 Van Saint Andre de Roquelongue naar La Grasse
Van Elisabeth kregen we een route die haar man had uitgestippeld voor wanneer hij naar Santiago de Compostela liep naar het klooster in La Grasse. De goede man had overal groene pijlen geschilderd! We zagen hem in gedachte al lopen met een pot verf en en kwast. Een tocht van 30 kilometer door heel ruig terrein. En dat we niet ergens in het Amsterdamse bos aan het wandelen waren bleek op een gegeven moment toen de route werd onderbroken doordat er een bosbrand was geweest en het enige pad compleet onbegaanbaar was geworden. Geen andere opties te vinden. Staan we daar midden in het bos in de middle of nowhere, komt er op eens een Frans vrouwtje aangelopen. Stephanie heette ze, en ze bood ons aan om met ons mee te lopen via haar huis om ons zo weer op de route te krijgen. Ze liep altijd alleen uren door het bos, en kende de weg natuurlijk precies. Bij haar thuis een kop koffie gedronken, en daarna liep ze samen met haar zoontje nog 3 kwartier luid babbelend mee. Op naar het klooster in La Grasse waar we een overnachting hadden geboekt als pelgrims. Er was echter een klein probleempje; Jac mocht het klooster niet in! Ik kreeg een perfecte kamer met douche, en Jac moest in het dorp in het "vrouwenhuis" slapen met 4 religieuze tieners in een stapelbed! Verschil moet er zijn! Volgende ochtend om 6 uur in de kerk bij het klosster nog wel de Gregoriaanse paasmis bijgewoond. Was heel bijzonder!
Dag 3 Van La Grasse Naar Carcassonne
We gaan als de brandweer, en met Google Maps als gids naar Carcassonne. We lopen door ongekend mooi en ruig terrein! Met rugzakken van 10 kg en 17 kg niet bepaald een rondje om de kerk, maar het gaat zo goed dat we niet anders willen. Ergens halverwege stopte een Italiaanse midden op de weg. Ze sprong haar auto uit en bood aan om ons naar ons volgende doel te brengen. Heel lief, maar volgens de regels mag je de Camino alleen te voet of te paard (!) afleggen. En je kent ons; altijd alles volgens de regels! Vandaag was de dag dat we hebben besloten om Google Maps alleen nog maar als backup te gebruiken en gewoon de wegwijzers naar Santiago de Compostela te volgen nadat we ongemerkt op de snelweg bij Carcassonne terecht waren gekomen. Dat is niet leuk en Jac bleef er zowat in! We zagen er waarschijnlijk heel dom uit daar op de vluchtstrook... Kamertje in Ibis Hotel. Snel weer verder!
Dag 4 Van Carcassonne Naar Montreal
Man, man, man, wat lopen we lekker, maar wat een honger krijg je van al dat geloop! We duwen zonder probleem een stokbrood (wat anders?!) en een paar blikken sardientjes naar binnen. Een zooitje fruit en liters water. Het is niet aan te slepen. Vandaag was de dag dat de maatregelen van de lockdown bekend zijn gemaakt. Niemand mag meer reizen. Een uur voor aankomst krijgen we een bericht van onze B&B; onze overnachting werd gecanceld! WTF! Geniaal idee van Jac om naar het stadhuis in Montreal te bellen. Aardig meisje vertelt ons dat alles in gesloten, maar dat ze nog wel een wijnboer kent die het niet zo nauw neemt met de regels. Meteen gebeld, en bingo! We mochten komen, maar we moesten wel verplicht mee eten. Dat was een no-brainer, en twee uur later lopen we naar binnen bij een eeuwenoude wijnboerderij van een kogelronde wijnboer en zijn vrouw. De boerderij zat al 500 jaar in de familie, en het was echt super! De wijn vloeide rijkelijk, en ons Frans werd steeds beter. De hele avond de regering verketterd en een revolutie gepland! A La Bastille!
Dag 5 Van Montreal Naar Mirepoix
Een hele lange zware etappe, maar met een heel leuk vooruitzicht! Onze vrienden Astrid&Conrad hebben ons opgepikt aan het einde! Ze zijn naar Frankrijk gereden, en hebben ons meegenomen naar een bungalowpark van vrienden van hun in Auch. Even 2 dagen rust, en dan weer terug naar Mirepoix om de tocht voort te zetten. We zitten daar nu, en gaan zo samen ontbijten na een lange avond vol indianenverhalen. Hun vrienden, de voormalig eigenaren van wegrestaurant De Lucht, hebben hier een klein paradijsje gebouwd, en hebben ons uitgenodigd hier 2 dagen te blijven. Superleuk, en helemaal te gek dat As&Con ons hebben opgepikt! Even uitblazen is niet erg. We moeten nog een weekje of tien. Of elf! Santiago, Here We Come!
Jac&Jordi
English Version
Week 1 Of Our Camino. This Feels Good! #101
Our First Week
Wow! We are on the way. And how?! After almost a year of thinking, dreaming, planning, training and a lot of arranging, Tuesday March 30 was the day. We were going to DO it! We started our Camino from Narbonne. And that was a bit strange we can tell you. But that feeling soon changed. Now it seems as if we are in a kind of flow; walking, eating, drinking beer, sleeping. How easy can it be?! The good news is we don't have a blister or ache (fingers crossed!). And besides the beautiful environment we walk through, we have already met a long list of nice, funny, beautiful and interesting people. And we've only been on the road for a week. We are completely in to it. Not everything goes without saying, of course. Tomorrow an extreme lockdown will start in France (as if that ever helped anything), which means that no one can go further than 10 kilometers from their home without good reason. Well, we think we absolutely have a good reason, because without all those absurd lockdowns we wouldn't have been here at all. And we don't have a house at all, so that problem has been solved too. More difficult is that we can hardly find a place to sleep, but hey, we have a tent. So we actually have a house after all. And it sits on our back, so we are actually always at home! We are already curious about the discussion with the gendarme who wants to arrest us!
Day 1 From Narbonne To Saint Andre de Roquelongue The first day we walked 20 kilometers to Saint Andre de Roquelongue. There we slept at the B&B from Elisabeth, a lady in her late 70's who had just lost her husband. She was quite sad, but we made it a pleasant evening. In the end she was completely comfortable and talked and talked and talked with her glass of wine in her hand. Special start!
Day 2 From Saint Andre de Roquelongue to La Grasse Elisabeth gave us a route that her husband had mapped out for when he walked to Santiago de Compostela to the monastery in La Grasse. The good man had painted green arrows all over the route! We could already see him walking in our mind with a pot of paint and a brush. A trip of 30 kilometers through very rough terrain. And that we were not walking somewhere in a park became apparent at one point when the route was interrupted because there had been a forest fire and the only path had become completely impassable. No other options to be found. While we are standing there in the middle of the forest in the middle of nowhere, a French woman suddenly approaches. Her name was Stephanie, and she offered to walk us to her house to get us back on track. She always walked through the woods alone for hours, and of course she knew the way exactly. We had a cup of coffee at her home, and then she walked along with us with her son for 45 minutes, chatting loudly. On our way to the monastery in La Grasse where we had booked an overnight stay as pilgrims. However, there was a small problem; Jac was not allowed to enter the monastery! I got a perfect room with a shower, and Jac had to sleep in the "women's house" in the village with 4 religious teenagers in a bunk bed! There must be a difference, right?! The next morning at 6 o'clock to the church to attended the Gregorian Easter mass. Was very special!
Day 3 From La Grasse To Carcassonne On our to Carcassonne with Google Maps as our guide. We walk through unprecedentedly beautiful and rugged terrain! Not exactly an easy trip with backpacks of 10 kg and 17 kg, but it is going so well that we do not want to do anything else. Somewhere halfway, an Italian girl pulled up in the middle of the road. She jumped out of her car and offered to take us to our next destination. Very sweet, but according to the rules you can only take the Camino on foot or on horseback (!). And you know us; always everything according to the rules! Today was the day we decided to use Google Maps only as a backup in the future and just follow the signposts to Santiago de Compostela after we ended up on the highway near Carcassonne unnoticed. That's no fun and Jac thought we wouldn't survive it! We probably looked very stupid out there on the highway with our backpacks ... Room in Ibis Hotel. Fast forward!
Day 4 From Carcassonne To Montreal Man, man, man, this goes well, but how hungry can you get from alll this walking! We eat a whole baguette (what else ?!) and a few tins of sardines without any problem. A buch of fruit and gallons of water. It's never enough. Today was the day the lockdown measures were announced. Nobody is allowed to travel anymore. One hour before arrival we receive a message from our B&B; our overnight stay was canceled! WTF! Jac had the genius idea to call Montreal City Hall. Nice girl tells us that everything is closed, but that she knows a winefarmer who is not very worried with the rules. Called immediately, and bingo! We were allowed to come, but we were obliged to eat with them. That was a no-brainer, and two hours later we walk into a centuries-old wine farm owned by a huge winefarmer and his wife. The farm had been in the family for 500 years, and it was really great! The wine flowed freely, and our French kept getting better. All evening we blamed the government of everything that ever happenend and planned a revolution! A La Bastille!
Day 5 From Montreal To Mirepoix A very long and tough stage, but with a very nice prospect! Our friends Astrid & Conrad picked us up at the end! They drove to France and took us to a bungalow park owned by friends of theirs in Auch. Just 2 days of rest, and then back to Mirepoix to continue the tour. We are sitting there now, and have breakfast together after a long evening full of wild-west stories. Their friends, the former owners of a famous roadside restaurant in Holland, have built a small paradise here, and have invited us to stay here for 2 days. Great fun, and it's really great that As & Con picked us up! Taking a breather is good. We have another ten weeks or so to go. Or eleven! Santiago, Here We Come! Jac & Jordi