Week 2 Op Onze Camino Alleen Maar Leuke Mensen! #102
English Version Below
Even Uitblazen
We hebben besloten om vijf dagen te lopen en dan 2 dagen rust te nemen. Enerzijds omdat we nog een week of tien te gaan hebben, en we geen blessures willen oplopen, maar anderzijds ook omdat het gewoon leuk is om de atmosfeer van de streek op te snuiven. We zitten nu in Castillon en Couserans midden tussen de besneeuwde toppen van de Pyreneeën in een B&B van een rebelse Canadese die haar zaak gewoon open houdt. Dit huis lijkt zo van een Harry Potter set te zijn afgesleept. Geniaal! Hier komen we tot rust, wat niet onbelangrijk is. De tocht is tot nu toe onverwacht zwaar, en als we naar de kaart kijken, dan moet het ruigste gedeelte nog komen! Maar we lopen als twee jonge hinden, en het is zo vreselijk mooi hier dat het bijna vanzelf gaat. Bijna dan!
Frozen
Dat niet alles vanzelf gaat merkten we woensdag. We hadden op een caravan geboekt. Een uur voordat we aankwamen wilde Jac toch even bellen om te checken of alles nog op de rit stond. Met die hele lockdown hier en niemand die eigenlijk weet wat de regels zijn is het hier nogal chaotisch. We bellen ze op, en wat blijkt; gesloten. Waren ze vergeten hun boekingssysteem uit te zetten. Zitten we midden in een piepklein gehucht, zonder slaapplek. Alles in de wijde omtrek gesloten. Er zat dus niks anders op dan de tent op te slaan. Dorp bestond uit een paar huizen en een kerk, dus we hebben onze tent achter de kerk opgezet. Het weer was perfect, en de supermarkt was open, dus alles leek goed te gaan. We hadden nog pasta van de avond er voor. Flesje wijn gehaald en in de zon voor de tent. Nogmaals, alles ging super tot de zon onderging. In de tent daalde de temperatuur als snel tot onder het vriespunt (we zitten hier op 800 meter hoogte) en we hebben helemaal geen thermokleding of zo bij ons. Na een half uur dacht Jac dat er iets moest gebeuren, omdat ze het anders niet zou trekken. En op dat moment, midden in de nacht, staan er opeens drie vrouwen met gitaren naast onze tent die beginnen te spelen! Op zich al vrij absurd, maar toen Jac haar hoofd buiten de tent stak om te zien wie daar nou in godsnaam midden in de nacht op een berghelling naast onze tent stond te zingen, bleek één van de drie een Nederlandse te zijn. Het werd als snel nog vreemder toen bleek dat zij een paar jaar geleden voor Nederland had meegedaan aan het songfestival! Zij woonde tegenover de kerk, en had een feestje en zag onze tent. Na een paar flessen wijn besloten ze om ons op een moppie muziek te trakteren. Logisch natuurlijk... Jac vertelde dat ze half bevroren was, en de zangeres nodigde ons uit om mee te gaan naar haar huis. Jordi slaapt altijd overal gewoon doorheen -ook bij -5° C, dus Jac is alleen meegegaan. Heeft daar zitten borrelen en is daarna weer naar de tent gegaan met een extra deken die ze van de dame in kwestie had gehad. Jac in een deuk natuurlijk, want wie verwacht nou om een ex-songfestival deelneemster die nog met Borsato heeft opgetreden op een bergtop in de Pyreneeën met een gitaar naast je tent te vinden?! In het midden van de nacht! Maar goed, we hadden de volgende dag een mega-etappe voor de boeg, dus om zes uur in het pikkedonker de tent weer afbreken. Het was al focking koud, maar toe Jac de tent uitstapte -die aan de buitenkant één bonk ijs was raakte ze binnen tien minuten onderkoeld! Geen houden meer aan! Ze was compleet bevroren en werd onwel. Snel de tent ingepakt en rugzakken om en met een strompelende Jac naar het huis van de zangeres. We hebben haar wakker gebeld, en ze stond binnen een paar tellen beneden en liet ons binnen. Nog compleet hyper van de avond ervoor, die blijkbaar nog lang had geduurd, sprong ze in haar slip door de kamer. Met hete thee en een ontbijtje heeft ze Jac weer helemaal opgelapt en na anderhalf uur was Jac weer aanspreekbaar en zijn we weer gaan lopen. We noemen de naam van de lieve dame niet, en ook niet waar we haar hebben ontmoet, want ze zat daar lekker in de luwte omdat ze klaar was met de schijnwerpers. Maar hoe grappig is dit?!
Rebellen
Dat Fransen van een revolutietje houden was bekend. We noemden al vorige week de opstandige wijnboeren en net de Canadese Natasha, die overigens zo vreselijk gastvrij en aardig is, dat we misschien wel helemaal niet meer weg gaan hier! Maar we willen ook de jonge eigenaar van een camping nog even noemen waar we van de week waren in Saint Girons. Die jongen kocht vorig jaar een schitterend gelegen campingetje met hotelletje en restaurant midden n de Corona lockdown. Iedereen verklaarde hem voor gek, maar hij wist het zeker; dit wordt het. Toen alle restaurants moesten sluiten ging hij open. En bleef open. Ik ga jullie niet vermoeien met de juridische ins en outs, maar hij is dus het eerste restaurant in heel Frankrijk dat open is (behalve dan dat tentje in Parijs waar de complete Franse regering dagelijks illegaal eet), en de regering kan er niets tegen doen, want slim gespeeld. Hij is al weken voorpagina nieuws. Live op TV en zo. Kijk, daar houden wij van! Never Give Up! En dat laatste geldt ook voor Bert en Nicole van Domaine La Taupe waar we de eerste twee weken van onze trip hebben gewerkt. De nachtvorst heeft van de week de helft van hun oogst geruïneerd! Ook voor hun geldt; Never, Never Give Up! De Fransen geven in ieder geval niet op!
Jac&Jordi
English Version
Week 2 On Our Camino We Only Meet Nice People # 102
Taking A Breather We decided to walk for five days and then rest for two days. On the one hand because we still have about ten weeks to go, and we do not want to get injured, but on the other hand also because it is just nice to soak up the atmosphere of the region. We are now in Castillon en Couserans in the middle of the snowy peaks of the Pyrenees in a B&B owned by a rebellious Canadian, named Natasha, who just keeps her business open. This house seems to have been dragged off a Harry Potter set. Genius! Here we come to rest, which is not unimportant. The trip has been unexpectedly tough so far, and if we look at the map, the roughest part is yet to come! But we walk like two Olympic Champions, and it is so beautiful here that it almost goes without effort. Almost that is!
Frozen We noticed on Wednesday that not everything goes by itself. We had booked a caravan. An hour before we arrived, Jac wanted to call to check if everything was still going as planned. With the whole lockdown here and no one who actually knows what the rules are, it is quite chaotic here. We call them, and guess what; Closed. They forgot to turn off their booking system. We are in the middle of a tiny mountain village, without a place to sleep. Everything closed for miles around. So there was no other option than to pitch the tent. Village consisted of a few houses and a church, so we set up our tent behind the church. The weather was perfect, and the supermarket was open, so everything seemed to be going well. We still had pasta from the night before. Bought a bottle of wine and sat down in the sun in front of the tent. Again, everything went great until the sun went down. In the tent the temperature quickly dropped below freezing point (we are here at 800 meters altitude) and we have no thermal clothing or anything with us. After half an hour, Jac started to think that something had to be done, otherwise she wouldn't make through the night. And at that moment, in the middle of the night, suddenly three women with guitars are standing next to our tent and start to play! Quite absurd in itself, but when Jac stuck her head outside the tent to see who the hell was singing on a mountain slope next to our tent in the middle of the night, one of the three turned out to be Dutch. It quickly became even stranger when it turned out that she had participated in the Eurovision song contest for the Netherlands a few years ago! She lived across from the church and had a party and saw our tent. After a few bottles of wine they decided to sing us a song. Logical of course ... Jac said she was half frozen, and the singer invited us to her house. Jordi always just sleeps through everything - also at -5 ° C, so Jac went alone. Had a drink there and then went back to the tent with an extra blanket that she had received from the lady in question. Jac was cracking up, because who expects to find an ex-Eurovision Songcontest participant who performed with quite some famous Dutch singers on a mountain top in the Pyrenees with a guitar next to your tent ?! In the middle of the night! Anyway, we had a very long walk ahead of us the next day, so we took the tent down again at six o'clock in the pitch dark. It was already freaking cold, but when Jac got out of the tent - which was a chunk of ice on the outside, she became hypothermic within ten minutes! She was completely frozen and became unwell. Quickly packed the tent and backpacks and with Jac stumbling we went to the house of the singer. We woke her up and she was downstairs in seconds and let us in. Still completely hyper from the night before, which apparently had lasted a long time, she jumped across the room in her undies. With hot tea and a breakfast she restored Jac completely and after an hour and a half Jac was all well again and we started walking. We don't mention the sweet lady's name, nor where we met her, as she was comfortably sheltered there because she was done with the spotlight. But how funny is this ?!
Rebels It's well known that the French love a revolution. Last week we mentioned the rebellious winegrowers and just now the Canadian Natasha, who is so hospitable and nice that we might not leave at all! But we also want to mention the young owner of a campsite where we were in Saint Girons last week. Last year the guy bought a beautifully situated small campsite with a small hotel and restaurant in the middle of the Corona lockdown. Everyone thought he was crazy, but he was sure; this is it. When all restaurants had to close, he opened his. And remained open. I'm not going to tire you with the legal ins and outs, but he is the first restaurant in all of France that is open (except for that little place in Paris where the entire French government eats illegally every day), and the government cannot do anything about it , because he pit cleverlylayed . He's been front page news for weeks. Live on TV and all. See, we like that! Never Give Up! And the latter also applies to Bert and Nicole from Domaine La Taupe where we worked the first two weeks of our trip. The night frosts ruined half of their harvest this week! Also applies to them; Never, Never Give Up! In any case, the French are not giving up! Jac & Jordi