Week 5: Frankrijk Doorkruist. Spanje Ligt Klaar #105
English Version Below
Spannende Week Voor De Boeg
Na 650 kilometer en 900000 stappen zijn we in Hendaye aangekomen! Van oost naar west de Pyreneeën doorkruist. We zijn nu iets over een derde van onze tocht. Volgende uitdaging is Spanje in te komen. We hebben een paar dagen rust ingelast. Jac haar scheenbeen is nogal pijnlijk, en we moeten sowieso wachten, want we hebben een pcr test nodig om de grens over te kunnen en die kunnen we pas op dinsdag krijgen. Jac’s paspoort is in ieder geval terecht! Gisteren opgehaald bij de buren van de broer van vrienden van vrienden. Leuke lui, die Basken. Om 12 uur tapas eten met rum-cocktails. Waarom moeilijk als het makkelijk kan! Die Basken doen het überhaupt zo slecht nog niet. Heel Baskenland lijkt wel één grote villawijk. Alles is hier mooi, rustig en groen. Je komt zelden iemand tegen, maar als je iemand ziet, dan is hij of zij eigenlijk altijd vriendelijk en blij om een pelgrim tegen te komen! Als Santiago de Compostela-ganger heb je hier toch wel een streepje voor. Maar goed, Spanje. De berichten zijn enorm tegenstrijdig over het al dan niet probleemloos Spanje in te kunnen komen. Zoals gezegd heeft Jac haar papsoort weer. We hebben ook een werkverklaring van een contact in Extremadura gekregen, de pcr-test komt er aan. Woensdag gaan we naar de grensovergang. Jordi heeft een Spaans paspoort, dus misschien werkt dat in ons voordeel. We gaan het zien. Never a dull moment! We riskeren een boete van 600 euro per persoon als het spaak zou lopen. We zijn onderweg hier naar toe maar één pelgrim tegengekomen. Zij ging in de tegenovergestelde richting, want ze durfde het uiteindelijk niet aan. Wij wel. Misschien lopen we zo door, en misschien worden we gedeporteerd. De wedkantoren zijn open!!
Ze Snappen Het
De mensen hier snappen exact wat we aan het doen zijn. Zij zijn natuurlijk gewend aan stromen pelgrims richting Santiago de Compostela, en dat merk je. De mensen begrijpen het belang van een tocht als de onze. Die zien het niet als iets vreemds of iets hips of, zoals sommige mensen om ons heen, als een midlifecrisis-achtige stuiptrekking. Mensen hier gaan vaak het gesprek met ons aan. Ze willen alles weten, en steevast wensen ze ons een “Buen Camino” of ze groeten ons met een “Ultreia”. Beiden perlgrims-uitdrukkingen voor “Goede Tocht”en “Altijd Voorwaarts”. Leuk voorbeeld was pastoor Pierre. We hadden zijn adres via de Jacobs Stichting in Nederland, en we belden hem op of we bij hem konden overnachten. Dat kon, maar dan moesten we wel mee-eten én het ook wel even maken! Toen we aankwamen was zijn deur open. Er lag een briefje dat hij weg moest en pas ’s avonds terug zou zijn. We mochten gewoon naar binnen, en zijn hele huis stond wagenwijd open. Toen hij thuis kwam hebben we samen eten gemaakt, en zijn we na de avondklok nog even al zijn 10 kerken in zijn parochie wezen bekijken met pastoor Pierre achter het stuur. Dat vond hij leuk, een beetje illegaal bezig zijn! Ook heel speciaal was dat we van de week onderweg waren, en de chauffeur van een vrachtwagentje naar ons toeterde en zwaaide. Een uur later kwamen we hem weer tegen, en weer werden we begroet terwijl hij langsreed. Helemaal aan het einde van de dag liepen we in het dorpje waar we verbleven die nacht, en stopte die vrachtwagen weer naast ons! De chauffeur sprong er uit, riep naar ons en liep naar zijn laadruim. Daar haalde hij een bak aardbeien tevoorschijn die hij ons gaf. Voor jullie, zei hij. Voor de pelgrims! Ik ben jullie vandaag al drie keer tegengekomen. Jullie doen iets wat meer mensen zouden moeten doen. “You enjoy life!”, “I love it!” riep hij voordat hij weg reed. En zo is het. We enjoy it. A Lot!!
Jac&Jordi
Blogschrijver in Actie / Blogwriter in Action
English Version
Week 5 We Crossed France. Spain's Next #105
Exciting Week Ahead After 650 kilometers and 900000 steps we have arrived in Hendaye! Crossed the Pyrenees from east to west. We are now a little over a third of our journey. The next challenge is to enter Spain. We took a few days off to rest. Jac's shin is quite painful, and we have to wait anyway, because we need a pcr test to cross the border and we can't get it until tuesday. Jac’s passport is back again! Picked it up yesterday from the brother's neighbors of friends of friends. Nice people, those Basques. Eat tapas with rum cocktails at noon. Why do it difficulty when it can be easy! Those Basques are not doing that bad at all. The whole of the Basque Country looks like one big high end residential area. Everything here is beautiful, quiet and green. You rarely meet someone, but when you see someone, he or she is actually always friendly and happy to meet a pilgrim! As a Santiago de Compostela-goer you have an edge here. Anyway, Spain. The reports are very contradictory about whether or not to be able to enter Spain without any problems. As mentioned, Jac has her passport back. We have also received a work statement from a contact in Extremadura, the pcr test is on its way. Wednesday we will go to the border and cross it. Jordi has a Spanish passport, so maybe that works in our favor. We will see. Never a dull moment! We risk a fine of 600 euros per person if things go wrong. We only met one pilgrim on the way here. She went in the opposite direction, because she didn't dare to go to Spain in the end. We do. Maybe we'll walk in without a sweat and maybe we'll be deported. The betting offices are open !!
They Get The Point The people here understand exactly what we are doing. They are of course used to pilgrims flocking to Santiago de Compostela, and it shows. People understand the importance of a trip like ours. They don't see it as something strange or something hip or, like some people around us, as a midlife crisis-like convulsion. People here often enter into conversation with us. They want to know everything, and they invariably wish us a “Buen Camino” or greet us with an “Ultreia”. Both perlgrims expressions for “Good Journey” and “Always Forward”. A nice example was Father Pierre. We had his address through the Jacobs Foundation in the Netherlands, and we called him to ask if we could spend the night with him. That was possible, but then we had to eat and make it! When we arrived his door was open. There was a note saying he had to go and he would not not be back until the evening. We could just go in, and his whole house was wide open. When he got home we made dinner together, and after curfew we went to see all his 10 churches in his parish with Father Pierre behind the wheel. He liked that, being a bit illegal! Also very special was that we were on the road this week, and a truck driver honked and waved at us. An hour later we ran into him again, and again we were greeted as he drove past. At the very end of the day we walked into the village where we were staying that night, and that truck pulled up next to us! The driver jumped out, called to us and walked to his cargo hold. There he took out a container of strawberries which he gave us. For you, he said. For the pilgrims! I've already met you three times today. You are doing something that more people should be doing. "You enjoy life!", "I love it!" he called before driving off. And so it is. We enjoy it. A Lot !!
Jac & Jordi